چقدر دلم واسه قدیمای خامنه تنگ شده عصر که واسه بازی کردن (بعد از خوردن نون و ماست چکیده خوش مزه خونگی) میرفتیم تو کوچه، بیست سی تا بچه همسن و سال خودمون که البته همگی هم محلی بودیم و غریبه تومون نبود تو هم وول میخوردیم. دختر و پسر اصلا جنسیت هیچوقت بینمون فاصله نمینداخت البته دخترا بیشتر تماشاگر بازیهای ما بودن و بعضی وقتها تو گوش همدیگه پچ پچ میکردن و میخندیدن. این روزا (اوایل بهار) بیشتر بازی الک دولک رواج داشت و چقدر با حال بود بقول امروزیها. یه بار چوب کوچیکه الک دولک (پل PEL بقول خودمون) که خدا بیامرز رسول باقرآبادی زده بود چنان نشست تو پیشونی من که فکر کردم دنیا رو سرم خراب شد الآنم با یادآوری اون روز پیشونیم ذق ذق میکنه یادش بخیر با پول تو جیبیمون از مشد حسن زلفی (اون موقع هنوز حاج حسن نشده بود) کیهان بچه ها که چهارشنبه ها میومد میگرفتم 5 ریال و قاقالی لی که بیشتر بیسکویت مینو (فان فان یا پتی بور) بود میخریدیم و بچه ها دوستامو مهمون میکردم.  البته اونا هم همینطور. وای چقدر دلم اون روزا رو میخواد. ای بابا من چم شده؟ اینا چیه مینویسم؟ خوب دلم گرفت خود بخود نوشتم دیگه چیکارش میشه کرد اگه خوندید و خوشتون نیومد دری وری نگید بهم خاطرات بچگیهاتونو بفرستید براتون بنام خودتون بذارم تو وبلاگ البته منظورم خواننده هائیکه از اهالی خامنه هستن. مخلص همه خامنه ایها (اهالی خامنه رو میگم)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: